Dit wil ik nooit meer meemaken! Met een niet functionerende of pijnlijke Psoas is je gehele lichaamstabiliteit weg en wordt het onmogelijk om pijnvrij te bewegen. Ik moet daarom die holle onderrug die ik van kindsaf aan heb corrigeren. Mijn ChiRunning hardlooptechniek verandert dan mee, maar ik moet opnieuw mijn hardlopen opbouwen. Mijn Stryd hardloopschema moet even helemaal opzij. Dit is een lastige opdracht die meerdere maanden gaat duren, maar ik heb gelukkig goede oefeningen gekregen van professionals en ik heb geen keuze, want die pijn moet niet meer terugkomen en ik wil de rest van mijn leven in elk geval op dit punt pijnvrij blijven. Dus meerdere keren per dag oefeningen doen en geen stoelen meer met een rugleuning. Ik heb zelf een “soul chair” op het chassis van een bureaustoel nagemaakt, die mij in staat stelt om in kleermakerszit, op de knieën of als op een kruk te zitten om vaker af te wisselen. Een Pilatesbal is ook een veel gezonder én goedkoper alternatief om rugproblemen te voorkomen.
Ook zijn er door het mindere bewegen weer een aantal kilos bijgekomen, maar ik ga wel weer met hardlopen afvallen. Ik heb nu beter leren begrijpen hoe minder bewegen leidt tot een gevoel van apathie, onrust, hoe je een hongergevoel blijft houden en telkens minder zin te hebben om te gaan bewegen. Als een sluipmoordenaar wordt deze stem steeds sterker en je verzwakt langzaam maar zeker je mentale en fysieke weerstand en de communicatie tussen je hoofd, lichaam en hart wordt steeds onduidelijker. Maar daar kun je gelukkig aan werken!
Wat voor mij werkt (ik geloof namelijk niet in “one size fits all”) is om gewoon te beginnen met iéts op te pakken dat je een mentale of fysieke weerstand geeft, hoe klein ook, maar tegelijkertijd ook je hart en ziel voeding te geven, anders blijf je teveel in je hoofd hangen. Ik gebruik vaker het Pomodoro systeem en ga na 25 minuten een paar fysieke oefeningetjes doen, maar dat doe ik niet systematisch elke dag. Mijn smartwatch is totaal belachelijk, die feliciteert mij al wanneer ik van mijn stoel opsta! Ik begin de ochtend met hetgeen wat die dag absoluut af moet. Ik gooi er ook regelmatig dagen in zonder schermtijd, dat is tegenwoordig steeds moeilijker en van scherm en internet verlies ik energie en we ziijn met onze schermpjes ons massaal als ADDers gaan gedragen. Ik dwing mijzelf om op zijn minst een stukje te gaan wandelen. Met een barefoot wandelmeditatie (geheel op blote voetne) raak ik heel snel letterlijk weer geaard.
Volledig op eigen wilskracht ervoor gaan (vanuit je hoofd) werkt niet voor mij, want dat is een strijd die alleen op korte termijn werkt, je vergeet dan om van jezelf te houden. Wilskracht gecombineerd met liefde is voor mij de beste balans om te blijven leren en mee te bewegen met wat er gebeurt!
Maar ik hoop in September weer een 100 mijl te kunnen lopen! Onderstaande foto is een levend voorbeeld en nog steeds indrukwekkend hoe je tot op hoge leeftijd nog steeds kunt veranderen. Keep up the good work!
